Wat een tocht!!!!
Vandaag vanuit ons allercharmantste chalet te voet vertrokken naar de lift van de Niederhorn, de huisberg van Beatenberg. Perfekt wandelweer en Daan voor de eerste keer in de Deuter...even geen idee hoe laat we vertrokken zijn. Aangekomen bij de lift kunnen we al snel doorlopen... Wel nadat we Daan even wakkergeschud hebben, die was op die 2,5 km richting lift al compleet van de wereld gehobbeld. De cabinelift bracht ons naar 1953 meter. Boven aangekomen even genoten van het uitzicht en Daan wat te eten gegeven... Daan weer in de drauagzak gepungeld en abmarsch...via route 8 naar beneden lopen: via Oberburgfeld, Unterburgfeld, Bireflüh, Känzeli en Spirenwald naar Beatenberg. Een tocht die zo'n 2 en een half uur zou moeten duren... Precies... moeten duren. Aangezien wij rond de klok van 5 pas goed en wel beneden waren, geldt dat dus niet voor een familie met 2 vermeende klipgeiten, een zwangere Muh en een pakezel vergezeld van een hond. Tot en met Unterburgfeld geen problemen. Over de brede kam en door weides naar beneden en genoten van de prachtige uitzichten. Nog even gepauzeerd voor de lunch rond de klok van half 2 om om stipt 14.00 uur weer verder te trekken. De route leidde ons door het bos. Aanvankelijk nog leuk en ontspannend, maar al gauw werden de paden ca 30 cm breed en ging het aan de linkerkant bijna loodrecht naar beneden. No fun met 6 maanden zwangerschap en een bekken dat even niet meewerkt en kids die het alleen maar leuk en toppie vinden en de gevaren (nog) niet zien. Dan ook nog manlief met Daan op de rug en een hond aan de lijn...er waren momenten dat we het spaansbenauwd hadden. Nog nooit zo blij geweest met wandelstokken...anders zaten we nu nog op de berg. Over een tweetal boomstambruggetjes waarvan de laatste kapot was...tja, wat doe je dan???? Blij zijn dat er ondanks het noodweer van gisteren weinig water naar beneden stroomde en via de keien dan maar naar de overkant klauteren...dus dat viel wel mee.Toen we ongeveer bij Känzeli waren hebben we nog even op een bankje gepauzeerd om al weer snel onze weg richting Spirenwald te vervolgen. Lars en Maud voorop naar beneden totdat we zagen dat een zgn. "Baumsturtz" de weg totaal weggeslagen had. Er zat niets anders op dan weer om te keren en dan maar de weg naar Beatenbergstation te volgen. Vanaf hier nog zo'n 1,5 uur....de paadjes werden er niet breder op en het was echt uitkijken waar je je voeten kon/moest neerzetten. We hebben op het laatste half uur na eigenlijk alleen maar over en onder zgn. "Überhänge" gelopen... Maar...eind goed al goed. Het was een mooie maar pittige tocht waarbij momenten geweest zijn "van dit doe ik nooooooit meer", maar achteraf ook wel trots dat we dat toch maar even geflikt hebben. En ook trots op Lars en Maud want die hebben super gelopen zonder te zeuren of te mokken.
Op de foto's niet duidelijk te zien, gewoon omdat het te risicovol was om ze te maken tijdens de tocht...maar op en direct onder het gesteente lopen de paadjes... Nu de beentjes hoog en genieten van een goede nachtrust.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten