Der nächsten Tag....

Na een heerlijk nachtje slapen uitgerust wakker worden...so far so good...totdat we de benen buitenboord gooien en we tot de conclusie komen dat we een enorme Muskelkater hebben...onze spieren lijken in 1 nacht wel 5cm gekrompen. En de kids....die hebben nergens last van behalve dan dat ze k.o. zijn en met moeite uit bed komen. Zóóó oneerlijk!!!

Als ontbijt hebben we heerlijk brood met een omelet, gemaakt door de heren, maar voordat we daarvan konden genieten moesten we eerst nog even Meneer Teek bij Maud achter haar oor vandaan zien te krijgen. Lang leve de tekenpen. Gelukkig was hij én morsdood én zo plat als maar wat én binnen 24 uur verwijderd, dus hopen en verwachten we dat het geen staartje krijgt.

Na het ontbijt hebben de kinderen even een frisse douche genomen en heeft Daan nog een banaan gehad waarna we de berg weer zijn afgerold om naar Interlaken te gaan. Om onze spieren even niet te tarten hebben we het vandaag dus rustig aangedaan en wat rondgekeken aldaar.
Bij Café de Paris, waar we in Maart op onze huwelijksreis ook al heerlijk gegeten hadden, hebben we lekker gelunched waarna de kids nog wat verkoeling gezocht hebben. Daarna nog eventjes de boulevard op en af gelopen om daarna weer richting auto te gaan. Het was in Interlaken zo'n 28 graden t.o.v. 22 graden hier op 1120mtr hoogte. Daan pangaar en wij eigenlijk ook wel...

Nadat we rond de klok van 18.00 thuis waren hebben we al snel Daan naar bed gedaan. Het menke was helemaal gaar dus abmarsch ins Bett.
Zo ook wij, dus deze keer eens lekker thuis gegeten: croissantjes, zwitsers brood, yoghurt met cruesli en Marlbunerli (een soort worst à la Landjäger). Simpel, doeltreffend én lekker!

Op dit moment zitten we buiten op het balkon te genieten van een prachtige zonsondergang in de bergen en spelen de kids nog lekker op de "alm" met onze zwitserse "met hollandse roots" buurkinderen Anouk (13) en Joris (5). Krekels zoeken, kruiden zoeken en lekker gek doen. Anouk en Joris hebben een nederlandse vader en een zwitsere moeder (Sarah) die op haar beurt weer een nederlandse opa had. Sarah woont hier sinds een jaar met beide kinderen en haar ouders wonen 1 deur verder. Een erg leuke en lieve meid. Dankzij haar is de kledingkast van Maud weer goed gevuld wanneer we terug zijn. Ze had nl. even opruiming gehouden...

Morgen weer vroeg op...als de kuiten en bovenbenen het trekken gaan we de Männlichen op met de bahn, lopen dan naar Kleine Scheidegg en gaan dan met de Zahnradbahn terug naar Grindelwald-Grund...áls de benen meewerken...

Also tschüssli und schlaf gutli!!!

PS: de meeste foto's zijn met de fotocamera gemaakt en met het mobieltje vanaf het scherm van de camera gefotografeerd... kwaliteit kan dus minder zijn...

Hier en daar een afgrondje!

Wat een tocht!!!!
Vandaag vanuit ons allercharmantste chalet te voet vertrokken naar de lift van de Niederhorn, de huisberg van Beatenberg. Perfekt wandelweer en Daan voor de eerste keer in de Deuter...even geen idee hoe laat we vertrokken zijn. Aangekomen bij de lift kunnen we al snel doorlopen... Wel nadat we Daan even wakkergeschud hebben, die was op die 2,5 km richting lift al compleet van de wereld gehobbeld. De cabinelift bracht ons naar 1953 meter. Boven aangekomen even genoten van het uitzicht en Daan wat te eten gegeven... Daan weer in de drauagzak gepungeld en abmarsch...via route 8 naar beneden lopen: via Oberburgfeld, Unterburgfeld, Bireflüh, Känzeli en Spirenwald naar Beatenberg. Een tocht die zo'n 2 en een half uur zou moeten duren... Precies... moeten duren. Aangezien wij rond de klok van 5 pas goed en wel beneden waren, geldt dat dus niet voor een familie met 2 vermeende klipgeiten, een zwangere Muh en een pakezel vergezeld van een hond. Tot en met Unterburgfeld geen problemen. Over de brede kam en door weides naar beneden en genoten van de prachtige uitzichten. Nog even gepauzeerd voor de lunch rond de klok van half 2 om om stipt 14.00 uur weer verder te trekken. De route leidde ons door het bos. Aanvankelijk nog leuk en ontspannend, maar al gauw werden de paden ca 30 cm breed en ging het aan de linkerkant bijna loodrecht naar beneden. No fun met 6 maanden zwangerschap en een bekken dat even niet meewerkt en kids die het alleen maar leuk en toppie vinden en de gevaren (nog) niet zien. Dan ook nog manlief met Daan op de rug en een hond aan de lijn...er waren momenten dat we het spaansbenauwd hadden. Nog nooit zo blij geweest met wandelstokken...anders zaten we nu nog op de berg. Over een tweetal boomstambruggetjes waarvan de laatste kapot was...tja, wat doe je dan???? Blij zijn dat er ondanks het noodweer van gisteren weinig water naar beneden stroomde en via de keien dan maar naar de overkant klauteren...dus dat viel wel mee.Toen we ongeveer bij Känzeli waren hebben we nog even op een bankje gepauzeerd om al weer snel onze weg richting Spirenwald te vervolgen. Lars en Maud voorop naar beneden totdat we zagen dat een zgn. "Baumsturtz" de weg totaal weggeslagen had. Er zat niets anders op dan weer om te keren en dan maar de weg naar Beatenbergstation te volgen. Vanaf hier nog zo'n 1,5 uur....de paadjes werden er niet breder op en het was echt uitkijken waar je je voeten kon/moest neerzetten. We hebben op het laatste half uur na eigenlijk alleen maar over en onder zgn. "Überhänge" gelopen... Maar...eind goed al goed. Het was een mooie maar pittige tocht waarbij momenten geweest zijn "van dit doe ik nooooooit meer", maar achteraf ook wel trots dat we dat toch maar even geflikt hebben. En ook trots op Lars en Maud want die hebben super gelopen zonder te zeuren of te mokken.

Op de foto's niet duidelijk te zien, gewoon omdat het te risicovol was om ze te maken tijdens de tocht...maar op en direct onder het gesteente lopen de paadjes... Nu de beentjes hoog en genieten van een goede nachtrust.

Nog even een update van gisteren... hieronder een nieuwsbericht over de gevaren van de Alpen waar wij ons gisteren ook aan blootgesteld hebben...

Regen, regen en nog eens regen...

Ondanks het weerbericht en de berichtgeving op de verschillende weer websites hoop je op beter. Maar als we vanmorgen naar buiten kijken en gaan zien we dat het met bakken loodrecht uit de lucht komt gevallen. Af en toe een donderslag en een stevige flits schieten voorbij. Eerste gedachte: binnen blijven, tv aan, kachel op 3, wollen sokken, bak thee en een dekentje... want het is ook nog eens afgekoeld van 35 graden naar 12 graden. Toch hadden we gisteren al besloten dat we vanwege de weerssituatie naar een stadje zouden gaan... dus regenjassen en dito kappen mee en naar Thun.

Voordat we vertrekken wordt er eerst uitgebreid ontbeten en druk vergaderd waarom jam met aardbeien wel lekker is en kaas zonder stroop niet...o_O
We wachten tot het ergste over is (tenminste, dat dachten we), en gaan met die banaan. Net voordat we vertrekken luisteren we nog even naar dat heerlijke brabbeltaaltje van onze Zwitserse vrienden op de radio, die melden dat er "steinsturz" en "erdrutschen" zijn geweest aan de noordkant van de Thunersee. Daarom is de gebruikelijke weg naar Thun afgesloten. Dus via de zuidkant dan maar.

Eenmaal aangekomen in Thun is een parkeerplaats snel gevonden en kan de voettocht beginnen naar de binnenstad. Maar tsjongejonge wat een regen... de Aare treedt nog net niet buiten zijn oevers. Niet heel erg, want de gemeente heeft de overstort opengezet tot genoegen van een paar surfers die in de overstort kanalen de ideale plaats vonden om hun skills te oefenen.
Omdat Maud geen trui heeft gaan we hier maar het eerst naar op zoek. Natuurlijk zijn de kids het daar niet mee eens. Die willen eerst naar een speelgoedwinkel... Maar toch eerst voor een trui, die wel gevonden wordt maar niet gekocht. Toch best wel prijzig in Zwitserland. Eten is nog een beetje erger. Gelukkig is het wel kwaliteitsmateriaal...

Natuurlijk hebben we ook nog even iets gegeten bij pizzeria Rialto. Maud een door haar gewenste spaghetti bolognese, Lars lasagne (volgens hem natuurlijk véél te weinig), Sandra een pizza Hawaii, Marcel een pizza Etna en Daan kaiserschmarn (appelmoes met pannekoek stukjes) die we zelf meegebracht hebben. Na het afrekenen van de hoofdprijs zijn we na wat ronddwalen en via de speelgoedwinkels teruggegaan via de Lidl in Interlaken naar Beatenberg...
Daar hebben we bij het plaatselijke restaurant Chilche Pintli (vert. klein restaurant bij de kerk) om 19:30 een tafeltje gereserveerd om nog een klein hapje te eten als dank voor het ter beschikking stellen van de privé parkeerplaats...

Dat was vandaag in een notedop. Morgen staat de eerste bergwandeling op het programma!

Een nieuwe dag. Wat gaan we doen?

Gisteravond al besloten dat we de kids geen betere dag kunnen bezorgen dan met deze hitte naar een zwembad gaan. En zo geschiedde...
Na een behoorlijke nachtrust (in de bergen door het onweer en ontzettend harde regen heen geslapen) van 10:00 tot 11:30 uitgebreid ontbeten. Omstreeks 12:00 richting zwembad in Interlaken. Het 'Bödelibad' prachtig gelegen midden in de stad aan de voet van de Harder (ca 1800m) en met verpletterend uitzicht op de Mönch (ca. 4000m en het zwembad op ca. 600m).
35 graden in de schaduw onder een boompje waar nog plaats was... en een redelijk gevuld zwembad. We hadden drukker verwacht, maar van echte drukte is geen sprake. De auto stond op nog geen beter 200 meter van het zwembad en dat was geen toeval, want er was echt plek zat...
Maud en Lars gaan direct van de glijbaan af en Daan gaat met Sandra het kinderbadje in. Maud en Lars zien we niet veel meer en Daan heeft het ontzettend naar zijn zin in het water. Nadat we nog een lekker ijsje gegeten hebben zijn we rond de klok van 4 weer richting auto gegaan. Het begon inmiddels wat te betrekken, zoals ook voorspeld was. We besloten op de weg terug naar Beatenberg te eten bij restaurant Luegibrüggli. Dit ligt prachtig op een hoek in de berg richting Beatenberg en het biedt een prachtig uitzicht op de Eiger, Mönch en Jungfrau. Aangezien de keuken pas om 18 uur open ging hebben we eerst wat verkoelends op het buitenterras gedronken. Lars at alvast een boeren sandwich, Marcel een heerlijke kalte Platte en Maud een straciatella ijs. Op een gegeven moment begon het toch te betrekken en besloten we alvast binnen te gaan zitten. Dat hadden we niet veel later moeten doen want het begon stevig te waaien en voor we het wisten zaten we midden in de wolken. Je zag de wolken alle kanten op draaien...heel onrealistisch... Al gauw werd het weer rustig en kregen we ook ons eten geserveerd. Lars had een Mac Brüggli, Maud alleen frietjes, Marcel een pittig tomatensoepje met daarna Rösti und Buurebratwurst en Sandra....had zich verheugd op Oberländer Rösti mit Käse, Speck und Spiegelei... Héérlijk!... Totdat ze het rook!!! De lucht van de gesmolten kaas was voor haar zo penetrant dat haar maag er ook maar op reageerde...leuk hè, zwanger zijn??!! Gelukkig was manlief de beroerste niet en hebben we borden gewisseld...Daan had de tijd van zijn leven....én serveersters  in dirndl én het "ik gooi het op de grond en een gek raapt het wel weer op" spelletje ontdekt...Bij thuiskomst nog wat genoten van het afgekoelde weer (22 graden), Daan in bed gedaan en nog even relaxed...
De foto's van vandaag staan helaas nog op de camera behalve de foto's van de enige mobiele telefoon die we bij ons hadden...

Morgen is weer een dag...afhankelijk van het weer bepalen we tijdens het ontbijt wel wat we gaan doen...
Voor vandaag.....: welterusten!!!!

De reis is begonnen

Vannacht om 01:00 zijn we met z'n allen in de auto gestapt die we vrijdag al ingeladen hadden en via Nuth (ff tanken) naar onze eindbestemming gereisd. Onder weg nog even gestopt voor wat eten en via een tankbeurt en wat olie bijvullen (lampje ging aan :-( ) zijn we om ca. 8:45 aangekomen in Interlaken aan de Thunersee. Daar hebben we aan het water even ontbeten en zijn we nog even naar de plaatselijke Lidl gegaan om alvast wat kleine inkopen te doen voor de dagen die gaan komen.

En dan is het zover. Vanuit Interlaken gaan we naar onze eindbestemming Beatenberg. Ons chalet ligt op 1120m hoogte. De eerste foto is het fenomenale uitzicht... Voor Marcel altijd overweldigend.

Nu gaan we verder uitpakken en verder acclimatiseren...
Wellicht tot later en anders tot gauw!

Even een kleine update van vandaag:

The big Lars was helemaal niet moe na de hele nacht wakker gereisd te hebben. Hij hoefde absoluut niet te slapen, nope...

Oh ja, het weer van vandaag:

Nog 8 uur werken!

En dan begint de vakantie voor het echie...
Eerste koffers al ingepakt en de auto gepoetst.

Zaterdag gaat het gebeuren!

Maar voor het zover is nog eerst een beetje zweten hier in de tuin en op het werk. Hittegolf is het woord dat op dit moment gebezigd wordt.
Voor verkoeling moest ons zwembadje zorgen, maar dat is nu zo lek als een mandje. We weten (nog) niet waardoor.

Des te mooier om te weten dat we bijna weg gaan... ;-)

Groeten en tot gauw maar weer!

7 nachtjes snurken

Wat gaan we doen?
Daar hebben we ons maar even mee bezig gehouden de afgelopen twee dagen. Eigenlijk zijn we niet zo van het plannen van alle activiteiten op vakantie, maar omdat we niet al te lang in Zwitserland zullen zijn, moesten we wel wat "nice to haves" bekijken. Vooral voor de kids is het wat moeilijker zaken uit te zoeken. Maar uiteindelijk is het gelukt! We hebben wat ideeën op papier kunnen zetten. Wij horen jullie al denken: Welke zijn dat dan? Ha! Dat gaan we mooi niet zeggen ;-)

Vandaag voor manlief de dag om nog even wat korte broeken te scoren, want na 10 jaar (kunnen er makkelijk ook 20 zijn :-P ) zijn de oudste twee wel aan vervanging toe...

In de loop van de komende week melden we ons nog een keer. Tot dan!

Nog 7 dagen!

We zijn al lekker aan het voorbereiden.
Nee, niet met koffers pakken! We zijn ons al flink aan het oriënteren welke dagtrips we gaan ondernemen. Waar gaan we wandelen? Naar welke stad gaan we met de kidz? Zijn er naast de pretparken nog andere leuke dingen te doen voor de kinderen?

Jammer genoeg kon één van onze "nice to have or to do" activiteiten niet doorgaan:
Bezoekje aan een openlucht musical in Thun... Jammer, maar we krijgen onze kans nog wel...
We gaan dus nog maar even verder neuzen naar "nice to have or to do" ;-)

Tot gauw maar weer!

Nog ff wachten

Nog een paar dagen volhouden bij "de baas" en dan "ab mit die Post"... heerlijk genieten van de jaarlijkse rust die ons tijdens de vakantie wordt gegund.
Mobieltje van de baas uit, laptop in de kast en weg...

We hebben er zin in...